Umberto Pelizzari i Stefano Tovaglieri
Bogato ilustrowany "Podręcznik freedivingu" (Manual of Freediving) Umberto Pelizzariego i Stefano Tovaglieriego to pozycja nie tylko dla ambitnych nurków bezdechowców (freediverów). Od teorii do praktyki - ten znakomity podręcznik będzie towarzyszyć czytelnikowi w odkrywaniu fascynującego podwodnego sportu nurkowania na wstrzymanym oddechu (freedivingu). To książka której nie powinno zabraknąć w biblioteczce żadnego nurka (bezdechowego lub innego) pragnącego rozwijać swoją technikę oddychania, pływania i nurkowania. Podręcznik opisuje wiele podwodnych ćwiczeń, zilustrowanych pomocną i logiczną sekwencją rysunków i zdjęć. Pozwala studentom i instruktorom szkół nurkowania bezdechowego podążać prostą ścieżka edukacyjną. Jego autorzy to dwóch bardzo doświadczonych nurków, którzy przez lata poświęcali swe życie konkurowaniu w freedivingu i nauczaniu go. Jednym z autorów jest Umberto Pelizzari, jedna z legend freedivingu.
UMBERTO PELIZZARI urodził się 28 sierpnia 1965 roku w Busto Arsizio, w prowincji Varese. Ma 189 cm wzrostu, waży 84 kg, a pojemność jego płuc wynosi 7,9 litra. W wieku 5 lat umie już doskonale pływać, a w wieku lat 17 ma za sobą 11 sezonów pływania na zawodowym poziomie. W 1984 roku zaczyna zajmować się bezdechem. Swój pierwszy rekord świata ustanawia w 1988 roku, kiedy to wytrzymuje na bezdechu, w bezruchu, 5'33".
Już jako członek zespołu NO LIMITS SECTOR bije kolejny rekord przebywania na bezdechu w bezruchu. 19 maja 1990 roku, na basenie publicznym w Busto Arsizio, pozostaje pod wodą przez 6'03", trzynaście sekund dłużej niż poprzedni rekordzista, Francuz Philippe Goasse. 12 lipca 1990 roku kończy studia informatyczne na Uniwersytecie Mediolańskim. Wcześniej zaczyna na wyspie Elba treningi, które mają przygotować go do ustanowienia kolejnego rekordu. 10 listopada tego samego roku, w Porto Azzuro, Umberto zadziwia wszystkich, ustanawiając nowy rekord świata w nurkowaniu na bezdechu w kategorii stały balast; osiąga głębokość 65 metrów, choć dopiero od niedawna zajmuje się tą trudną dyscypliną. Poprawia tym samym o 3 metry rekord ustanowiony przez Pipina Ferrerasa zaledwie dwa miesiące wcześniej. 9 lipca 1991 roku, na Hawajach, odzyskuje tytuł mistrza świata w przebywaniu na bezdechu w bezruchu. Uzyskuje wynik 7'02", zdecydowanie lepszy od starego rekordu 6'40" ustanowionego przez Francuza Michaela Badera. Zaledwie dwa miesiące później, we wrześniu 1991 roku, podczas pobytu na wyspie Elba, bije wszystkie rekordy nurkowania na bezdechu. 3 października nurkuje na głębokość 67 metrów w kategorii stały balast, poprawiając o 2 metry swój własny wynik. 22 października Umberto ustanawia rekord świata w kategorii zmienny balast, osiągając głębokość 95 metrów i poprawiając tym samym o 3 metry poprzedni rekord, ustalony przez Pipina we wrześniu 1990 roku, w Milazzo. 26 października po raz trzeci w ciągu miesiąca bije rekord świata w zanurzeniu na bezdechu, nurkując na głębokość 118 metrów (w 1992 roku rekord ten zostaje pobity przez jego kubańskiego rywala, który osiąga 120 metrów). 17 września 1992 roku w Ustica, Umberto odzyskuje tytuł mistrza świata w nurkowaniu na bezdechu w kategorii stały balast (nurkuje na 70 metrów), który to tytuł stracił 27 maja na rzecz Pipina. 11 października 1993 roku, u wybrzeży Montecristo, ustanawia nowy rekord w kategorii "no limits", schodząc na głębokość 123 metrów. Umberto cieszy się tytułem mistrza świata tylko do 14 dnia następnego miesiąca, kiedy to Pipin poprawia jego wynik o dwa metry podczas nurkowania przy wyspie Wielka Bahama. 24 lipca 1994 roku, w Cala Gonone-Dorgali, na Sardynii, Umberto ustala nowy rekord świata w kategorii zmienny balast, schodząc na głębokość 101 metrów.
W lipcu 1995 roku, w Villasimius na Sardynii, ustanawia dwa nowe rekordy świata: 72 metry w kategorii stały balast (16 lipca) i 105 metrów w kategorii zmienny balast (ten rekord zostaje pobity zaledwie o metr przez Gianlucę Genoniego 17 sierpnia 1996 roku). W 1996 roku, także w Villasimius, ponownie bije dwa rekordy świata: 9 września nurkuje na głębokość 110 metrów w kategorii zmienny balast, a 16 dnia tego samego miesiąca odbiera Pipinowi rekord w kategorii "no limits", schodząc na głębokość 131 metrów. 13 września 1997 roku, w Porto Venere w Ligurii, znów bije rekord świata w kategorii stały balast, osiągając głębokość 75 metrów, dwa metry więcej niż poprzedni rekordzista, Kubańczyk Alessandro Ravelo. 20 września w rywalizacji z tym samym zawodnikiem, Umberto zostaje mistrzem świata w kategorii zmienny balast, uzyskując wynik 115 metrów. W 1999 roku do Umberto Pelizzariego znów należą wszystkie rekordy świata w nurkowaniu na bezdechu. 18 października 1999 roku, podczas Boat Show w Genui, cztery mile od przylądka Portofino, Umberto ustala nowy rekord w kategorii stały balast, nurkując na głębokość 80 metrów, 4 metry więcej niż rekord ustanowiony wcześniej przez Kubańczyka Alejandro Ravelo w sierpniu 1998 roku, na Sycylii. 24 października 1999 roku, korzystając ze wsparcia technicznego Nave Anteo (okręt włoskiej marynarki wojennej o długości 97 metrów), Umberto dokonuje historycznego nurkowania na głębokość, która zdaniem medycyny podwodnej była nieosiągalna dla człowieka. Nurkuje na 150 metrów w kategorii "no limits". Po zanurzeniu trwającym 2'57" znów jest absolutnym rekordzistą świata w nurkowaniu głębokościowym na bezdechu. W 2000 roku Umberto Pelizzari bierze udział w kręceniu filmu Ocean Men, produkowanego przez IMAX (2D), który opowiada historię dwóch wielkich nurków, Umberto i Pipina.
W październiku 2001 roku włoska reprezentacja narodowa, w składzie Umberto Pelizzari, Davide Carrera i Gaspare Battaglia zdobywa złoty medal na mistrzostwach świata w nurkowaniu na bezdechu, które odbywają się w kurorcie Club Med na Ibizie.
Również w październiku wydawnictwo Mursia (Biblioteca del Mare) publikuje pierwszy ilustrowany podręcznik nurkowania na bezdechu autorstwa Umberto i Stefano Tovaglieri.
2001 to dla Umberto prawdziwie magiczny rok: 3 listopada ustanawia w wodach Capri nowy rekord świata w kategorii zmienny balast. Podczas nurkowania trwającego 2'44" schodzi na głębokość 131 metrów, poprawiając rekord Genoniego o 5 metrów. To wielki wyczyn, szczególnie biorąc pod uwagę, że w 1961 roku Pelizzari osiągnął tę głębokość bijąc rekord świata w kategorii no limits i wrócił wówczas na powierzchnię przy pomocy balonów wypornościowych. Umberto dedykuje ten rekord wszystkim, którzy wspierali go przez te 11 lat w glorii i chwale wycofuje się z oficjalnych zawodów.
Obecnie Umberto pracuje jako dziennikarz i reporter w telewizyjnych programach popularnonaukowych dotyczących środowiska morskiego. Stworzył Akademię Bezdechu, szkołę zajmuje się propagowaniem nurkowania na bezdechu, nauczaniem oraz badaniami na skalę ogólnoświatową. Minister Spraw Wewnętrznych mianował go członkiem zespołu szkoleniowego dla nurków włoskiej straży pożarnej. Od 2006 roku Umberto pracuje jako nauczyciel akademicki w Pizie, na wydziale medycyny podwodnej i hiperbarycznej.
